วันเสาร์ที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

[อาร่อน x ซูจิน] Good LOVE P.2




                                           [อาร่อน x ซูจิน]
                                                                                                                                                       Good LOVE P.2



                                                                                      


มินฮยอนกำลังรู้สึกสงสัย ความรู้สึกที่เรียกว่าลางสังหรณ์ทำให้เขาหรี่ตาจ้องคนที่เป็นพี่สาวอย่างนึกสำรวจอะไรบางอย่างที่เขาไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่บางอย่างนั้นก็ทำให้เขารู้สึกกระวนวายใจ เขาเคยรู้สึกแบบนี้ตอนนี้พี่ซูจินแอบไปมีแฟนโดยไม่บอกเขา

“เดี๋ยวพี่ไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านให้ก็ได้นะ” บ้านที่ว่าคือหอพักนิวอีสต์ ถึงแม้ตอนที่เขาจะย้ายมาอยู่ที่ค่ายจัดไว้ให้กับวอนนาวันแต่พวกเสื้อผ้าและเครื่องประดับส่วนใหญ่ยังอยู่ที่บ้านตามเดิม

“ผมไปเองดีกว่าพี่ จะได้ไปเจอเมมเบอร์ด้วย”

“แต่เดี๋ยวเราต้องไปซ้อมไม่ใช่เหรอ เทียวไปเทียวมามันจะเสียเวลานะ”

“...”

“อะไร มองอะไรพี่หึ”

“เปล๊า งั้นรบกวนด้วยนะครับ”

ซูจินพยักหน้าก่อนจะขับรถตัวเองมายังตึกสูง ร่างบางลงมาจากรถพอดีกับอารอนที่ลงจากตึกมารับ ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กันเล็กน้อยก่อนที่ทั้งคู่จะขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพัก

“สวัสดีครับพี่ซูจิน” ทันทีที่ประตูเปิดออก เป็นเร็นที่เอ่ยทักทายเป็นคนแรก

“รบกวนหน่อยนะจ๊ะ”

“ตามสบายเลยครับ”

ลับหลังซูจินที่เดินเข้าห้องของเร็นซึ่งเป็นห้องเก่าของมินฮยอน อารอนก็ได้รับสายตาแปลกๆ จากเร็นรวมทั้งเจอาร์และแบคโฮที่เดินออกมาจากห้องของตน

“มะ...มองอะไร”

“เปล๊า เออนี่ช่วงนนี้ผมส่องทวิตเตอร์แล้วเจอเรื่องแปลกๆ ด้วยล่ะ” น้ำเสสียงและสสีหน้าที่เหมือนไปเจอเรื่องสนุกมาทำให้อารอนที่ยังคงโดนจ้องอยู่รู้สึกหนาวๆ ร้อนนๆ แปลกๆ

“...”

“เลิฟของเราเพิ่งสังเกตว่าพี่อารอนกับพี่ซูจินไม่ฟอลไอจีกัน”

“แต่ตอนนี้ก็ฟอลแล้วหนิ” อารอนท้วงก่อนจะเดินไปยังครัวเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ แอร์ก็เปิดอยู่แต่ทำไมรู้สึกร้อนๆ ก็ไม่รู้

“เดบิวท์มาหกปีแล้วเพิ่งจะมาฟอลมันไม่น่าสงสัยไปกันใหญ่เหรอ”

“ก็เพิ่งนึกได้ไง”

“เพิ่งนึกได้พร้อมๆ กันเนอะ”

“เร็นไม่เอาน่า”

“พี่นั่นแหละมีอะไรจะบอกพวกเราไหมครับ” เจอาร์โพล่งขึ้นมา “บอกพวกผมมาตามตรงเถอะพี่ ถึงพี่โกหกไปพวกผมก็จับได้อยู่ดี”

“ผมเห็นนะในสตอรี่ไอจีพี่ซูจินน่ะ ท่อนฮุคอยู่ท่อนอื่นแท้ๆ แต่กลับลงท่อนพี่อารอน” แบคโฮเด็กแสบเอ่ยออกมา

“โอเคๆ...พี่ชอบซูจิน ชอบมานานแล้ว”

“เรียกซูจินเฉยๆ ซะด้วย” แบคโฮแซว

“แต่ไม่ใช่ว่าพี่ซูจินมีแฟนแล้วเหรอ”

“พี่ซูจินเลิกกับหมอนั่นมาสักพักแล้วล่ะ”

!!!

“มินฮยอน!!!”  สี่เสียงพร้อมใจกันเรียกชื่อเสียงที่ห้าที่โผล่ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ด้วยความกังวลที่ดีจึงทำให้มินฮยอนซ้อมได้ไม่เต็มที่นักเขาเลยยเลือกที่จะมาเคลียร์ลางสังหรณ์ของเขาตรงๆ จนมาได้ยินประโยคเด็ดเมื่อกี้

พี่อารอนชอบพี่ซูจิน

พี่ซูจินที่เป็นพี่สาวแท้ๆ ของเขา

มินฮยอนจิครายยยย T[]T

“อ้าวมินฮยอน ไหนว่ามีซ้อม...เป็นอะไรมาหรือเปล่าหึ” ซูจินที่เดินออกมาจากห้องทิ้งกระเป๋าลงแล้วปรี่มาหาน้องชายที่ทำหน้าเบะอยู่

พอเห็นพี่สาวตัวเองเข้ามาใกล้มินฮยอนก็ยิ่งเบะปาก เขาเพิ่งได้พี่สาวกลับคืนมายังไม่ถึงปีนี้นี่เขาก็เสียพี่สาวไปอีกแล้วเหรอ มินฮยอนหันไปมองหน้าอารอนก่อนขอบตาจะร้อนผ่าวขึ้นมา

“มินฮยอน ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรเรา”

“มันเป็นบ้าน่ะครับ อย่าสนใจเลย” แบคโฮว่า

“ไม่ได้เป็นบ้านะ!

“งั้นเป็นอะไร ไหนตั้งสติแล้วบอกพี่สิ”

“พี่ซูจินจะคบกับพี่อารอนไหม”

“หือ”

“ก็เมื่อกี้พี่อารอนบอกว่าชอบพี่ ชอบบมานานแล้วด้วย”

“มินฮยอน!!” อารอนปรี่เข้าไปหามินฮยอนก่อนจะเบี่ยงหน้าไปสบตากับซูจินที่เหมือนจะอึ้งๆ ไป มินฮยอนเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของคนสองคนก็ร้องอ๋อในใจ

“พี่อารอนยังไม่ได้บอกพี่ซูจินเหรอ”

“ก็เออน่ะสิไอ้บ้า!

วันศุกร์ที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2561

[อารอน x ซูจิน] Good LOVE




                                                                Good LOVE
                                                                     Part 1
                                        


เขาก็ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกที่เป็นอยู่ตอนนี้มันเริ่มมาจากตอนไหน อาจจะเป็นตอนเจออีกฝ่ายครั้งแรกในฐานะพี่สาวของเมมเบอร์ที่จะเดบิวท์ด้วย หรืออาจจะเป็นตอนที่เขากับมินฮยอนพากันไปปูซานเพื่อฝากเจ้าเมลให้บ้านของอีกฝ่ายเลี้ยง ตอนที่ใจมันชาๆ นิดหน่อยตอนที่เห็นอีกฝ่ายสวมแหวนและรู้ว่าคนที่ซื้อแหวนให้คือแฟนหนุ่มของอีกฝ่าย


ไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตอนไหน

แต่มันได้เริ่มไปแล้ว

ความรู้สึกนี้...กับฮวังซูจิน

“เหงาหน่อยนะคะ พวกเด็กๆ ไม่อยู่” ซูจินว่าขึ้นพลางกวาดสายตามองไปทั่วหอพัก

เพราะรายการ produce101 ทำให้มังเน่ทั้งสี่คนของนิวอีสต์ต้องย้ายไปพักยังสถานที่ที่ทางรายการเตรียมไว้ให้ หอที่เคยมีเสียงดังโหวกเหวกโวยวายตอนนี้เลยเหลือเพียงแต่ความเงียบ

“ก็นิดหน่อยครับ” อารอนที่เดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกับกระเป๋าใบโตที่บรรจุเสื้อผ้าของเด็กๆ ทั้งสี่คนเอาไว้ว่าขึ้น

ซูจินพยักหน้ารับรู้ถึงจะไม่ค่อยสนิทกันแต่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้านั้นโกหก ไม่อย่างนั้นมินฮยอนน้องชายของเธอคงไม่กำชับเธอมาหรอกว่าช่วยดูอารอนให้หน่อย อย่างน้อยก็อยู่คุยเรื่องสัพเพเหระสักชั่วโมงก็ยังดี

“คิดถึงเมลไหมคะ”

“ครับ? อ้อ...คิดถึงครับ”

“ดูรูปไหมคะ”

ซูจินเอ่ยชวนพลางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเป็นการกึ่งบังคับให้อารอนที่ยืนลังเลอยู่จำต้องวางกระเป๋าลงและเดินมานั่งข้างกับหญิงสาวอย่างช่วยไม่ได้ นัยน์ตาอารอนมองไปที่หน้าจอสี่เหลี่ยมนั่นก่อนจะเผลอเหลือบไปเห็นแหวนบนนิ้วเรียวสวยอย่างไม่ตั้งใจ ชั่วหนึ่งใจของเขาดันเต้นหน่วงๆ เลยลองขยับร่างของตัวเองให้ออกห่างจากร่างบางสักคืบหนึ่งเผื่อใจของเขาจะกลับมาเต้นเป็นปกติ

“นี่รูปอาทิตย์ก่อนค่ะ ฉันพาเมลไปสวนสาธารณะมา” เมื่อหารูปที่ต้องกายได้แล้วซูจินเลยเอียงสมาร์ทโฟนไปให้อีกคนได้ดู

“โตขึ้นเยอะเลยนะครับ”

“ใช่ไหมล่ะคะ ตอนนั้นที่คุณอารอนพามายังตัวเล็กๆ อยู่เลย นี่โตจนเกือบอุ้มไม่ไหวแล้ว” ซูจินเล่าพลางยิ้มพาให้อีกคนที่มองอยู่คลี่ยิ้มตาม

“ขอบคุณคุณซูจินจริงๆ นะครับที่ช่วยเลี้ยงเมล”

“ฉันสิคะต้องขอบคุณ ตั้งแต่เมลมาอยู่ที่บ้านทุกคนก็ดูมีความสุขกันมากขึ้น โอ๊ะมีรูปเมลตอนไปทะเลด้วยค่ะ”

รูปแล้วรูปเล่าของเมลถูกเปิดให้อารอนได้ดู เพราะไม่ได้เจอกับเมลนานมากบทสนทนาส่วนใหญ่เลยเกี่ยวกับพัฒนาของเมลเป็นหลัก จากสิบนาทีเป็นยี่สิบนาทีจนตอนนี้ก็ปาเข้าสองชั่วโมงไปแล้ว ระยะห่างที่นั่งกันระหว่างคนสองคนเลยค่อยๆ ลดจนเหลือไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือกั้น

Darling is calling

รูปภาพของเมลถูกฉายทับด้วยรูปของผู้ชายคนหนึ่งดูเหมือนว่าแฟนของอีกฝ่ายเป็นคนโทรมา ซูจินเงยหน้าขึ้นทำท่าจะขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อนจะชะงักกับระยะห่างของปลายจมูกทั้งสองคนที่น้อยกว่าคืบ ไหนจะสายตาที่เหมือนจะตัดพ้อนั่นอีกแต่แวบเดียวก็จางหายไปกลายเป็นสายตาที่อบอุ่นตามเดิม

“ดึกแล้ว ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า ขอบคุณนะคะที่เก็บเสื้อผ้าให้เจ้าเด็กแสบทั้งสี่”

“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ ถ้าผมไม่ไปแอลเอพรุ่งนี้ผมคงอาเสื้อผ้าไปให้เด็กๆ แทนแล้ว”

“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ จะบอกเมลให้ว่าพ่อเขาคิดถึง :)

“ขอบคุณครับ :)


หลายเดือนต่อมา

“พี่อารอน ผมยืมโนอาห์วันหนึ่สิ พี่ซูจินอยากเจอน่ะ”

นั่นเป็นข้อความที่มินฮยอนส่งมาหาอารอนเมื่อคืนนี้ สีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีนักของน้องร่วมวงทำให้อารอนตัดสินใจตามไปห่างๆ  ปลายทางของมินฮยอนคือสวนสาธารณะที่ไม่ค่อยจะมีคนมากนัก มินฮยอนกำลังอุ้มโนอาห์ไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่ เพียงแค่เห็นด้านหลังเขาก็รู้ทันทีว่าเธอคือฮวังซูจิน

“พี่ ผมต้องรีบกลับหอ ควานลินรอผมอยู่ที่รถ พี่อยู่ได้นะ”

“อยู่ได้ดิ พี่มีทั้งเมลทั้งโนอาห์”

“ถ้าพี่ไม่โอเคพี่รีบโทรหาผมเลยนะ”

“อือ ไปเถอะตอนเย็นมีถ่ายรายการไม่ใช่เหรอ”

“ครับ ผมไปนะ”

ซูจินพยักหน้ามองน้องชายที่เดินไปจนลับตาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า ก่อนรอยยิ้มจะระบายขึ้นบนใบหน้าที่มีแววตาติดเศร้าเมื่อเห็นหมาสองตัวกำลังจ้องหน้าเธออยู่

“รู้จักกันไว้สิ โนอาห์นี่เมลนะ ส่วนเมลนี่โนอาห์ เธอสองตัวมีพ่อคนเดียวกันรู้เปล่า”

คนที่โดนสถาปนาเป็นพ่อหมาแอบยิ้มก่อนหุบยิ้มลงเมื่อสีหน้าของซูจินนั้นดูเศร้ากว่าเดิม อยากเดินเข้าไปทัก อยากถามว่าอีกฝ่ายกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอะไร แต่สิ่งที่เขาทำได้คือการยืนอยู่เฉยๆ เท่านั้น

“โฮ่งๆ”

“เป็นอะไรโนอาห์”

“โฮ่งๆ”

“มีอะไรเหรอ”

“โฮ่งๆ โฮ่งๆๆๆ”

“คุณ...อารอน?” เท้าที่กำลังหมุนตัวกลับสะดุดกึกพร้อมกับขาของเขาที่โดนโนอาห์วิ่งมาคลอเคลียร์ ตามมาด้วยซูจินที่จูงเมลเดินมาหาเขา

“สวัสดีครับคุณซูจิน”

“มาหาโนอาห์เหรอคะ”

“อ่า...ผมแค่เดินผ่านมาน่ะครับ”

อารอนฮยอง พาโบย่า

พอตอบเสร็จเสียงของเมมเบอร์ก็ลอยมา ใช่เขามันโง่ที่ตอบออกไปแบบนั้น พออยู่ในสถานการณ์ตื่นเต้นเขาก็รนจนทำตัวเด๋อๆ ออกไปทุกที

“ฮ่าๆ”

แต่ถ้าความเด๋อของเขาทำให้อีกฝ่ายหัวเราะได้...เขายอม

“ให้ผมช่วยโนอาห์ผูกมิตรกับเมลไหมครับ”

“กรรรรซ์”

“ฉันว่าให้เมลกับคุณผูกมิตรกันก่อนดีกว่าค่ะ ดูเหมือนว่าเมลจะจำคุณไม่ได้แล้วนะคะ”

เสียงหัวเราะทั้งสองคนดังขึ้นพร้อมกันก่อนภารกิจผูกมิตรระหว่างคนกับหมาพ่อกับลูกจึงเริ่มขึ้น มุกตลกแบบลุงๆ ถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง อารอนรู้สึกขอบคุณอีกฝ่ายที่หัวเราะให้กับมุกกากๆ ของเขา ความเศร้าเริ่มจางหายไปจากใบหน้าสวย รอยยิ้มทั้งหน้าเริ่มปรากฏขึ้น

“คุณซูจิน”

“คะ”

“อย่าเศร้าอีกเลยนะครับ”

TBC...